شقاق مقعدی یک پارگی کوچک در پوست است که دهانه مقعد را می‌پوشاند. شقاق معمولاً با اجابت مزاج باعث درد شدید و خونریزی می شود. شقاق در جمعیت عمومی بسیار شایع است، اما اغلب با سایر علل درد و خونریزی مانند هموروئید اشتباه گرفته می شود.

شقاق مقعدی می تواند در هر سنی رخ دهد و توزیع جنسیتی یکسانی داشته باشد.90-85 درصد شقاق در خط میانی خلفی (پشت) مقعد و حدود 10-15 درصد در خط میانی قدامی (جلو) رخ می دهد.تعداد کمی از بیماران ممکن است در واقع در هر دو قسمت جلویی و پشتی شقاق داشته باشند.شقاق هایی که در جای دیگری قرار گرفته اند (از کناره ها) باید مشکوک به بیماری های دیگر شوند (به زیر مراجعه کنید) و باید بیشتر مورد بررسی قرار گیرند.

علائم شقاق مقعدی چیست؟

علائم معمولی شقاق مقعدی شامل درد و خونریزی همراه با اجابت مزاج است.بیماران درد شدیدی را در حین و به خصوص پس از اجابت مزاج مشاهده می کنند که از چند دقیقه تا چند ساعت طول می کشد.بیماران اغلب متوجه خون قرمز روشن از مقعد می شوند که روی دستمال توالت یا روی مدفوع دیده می شود.بین حرکات روده، بیماران مبتلا به شقاق مقعدی اغلب نسبتاً بدون علامت هستند.بسیاری از بیماران از اجابت مزاج می ترسند و ممکن است سعی کنند از اجابت مزاج به دلیل درد اجتناب کنند.

چه چیزی باعث ایجاد شقاق مقعدی می شود؟

شقاق معمولاً در اثر ضربه به پوشش داخلی مقعد ایجاد می شود.اجابت مزاج خشک و سفت معمولاً مسئول این امر است، اما مدفوع شل و اسهال نیز می تواند علت آن باشد.آسیب به بافت باعث ایجاد درد شدید مقعدی می شود که منجر به اسپاسم اسفنکتر مقعد و متعاقب آن افزایش فشار عضله اسفنکتر مقعد می شود.افزایش فشار عضله اسفنکتر مقعدی منجر به کاهش جریان خون به محل آسیب شده و در نتیجه بهبود زخم را مختل می کند.حرکات روده متعاقب آن باعث درد بیشتر، اسپاسم مقعدی بیشتر، کاهش جریان خون در ناحیه می شود و چرخه تکثیر می شود.راهبردهای درمانی با هدف قطع این چرخه به منظور ارتقاء بهبود شقاق است.

شقاق مقعدی ممکن است حاد (شروع اخیر) یا مزمن (معمولاً بیش از 8-12 هفته طول بکشد).شقاق حاد ممکن است ظاهر یک پارگی ساده در مقعد داشته باشد، در حالی که شقاق مزمن ممکن است دارای تورم و بافت اسکار باشد.درمان شقاق مزمن ممکن است دشوارتر باشد و همچنین ممکن است یک توده خارجی مرتبط با پارگی به نام توده نگهبان یا برچسب پوستی و همچنین بافت اضافی در داخل کانال مقعدی داشته باشد که به آن پاپیلای هیپرتروفی گفته می شود.

معمولاً، شقاق مقعدی به دلیل برخی علائم مشابه بین این دو، توسط بیمار یا پزشک مراقبت های اولیه به اشتباه به عنوان هموروئید تشخیص داده می شود.این تاخیر در تشخیص ممکن است منجر به تبدیل شدن شقاق حاد به یک شقاق مزمن شود و در نتیجه درمان آن دشوارتر شود.تشخیص اشتباه شقاق مقعدی همچنین ممکن است باعث شود که سایر بیماری ها شناسایی نشده و درمان نشوند، مانند عفونت های جدی یا حتی سرطان.علل کمتر شایع شقاق عبارتند از شرایط التهابی و برخی عفونت ها یا تومورهای مقعدی، مانند بیماری کرون، کولیت اولسراتیو، سیفلیس، سل، لوسمی، HIV/AIDS یا سرطان مقعد.این بیماری ها می توانند باعث ایجاد شقاق غیر معمولی شوند که در خارج از خط وسط قرار دارند، متعدد، بدون درد هستند یا پس از درمان مناسب بهبود نمی یابند.

درمان فیشر anal fissure / cuts مقعدی در کلینیک doctor زارعی

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: